Hocalı Faciası (Türkiye Türkçesi)
Daha önce yayımladığım metnin, bizzat tarafımca Türkiye Türkçesi'ne çevrilmiş şeklidir.
Hocalı Faciası, okuyun ve bilin!
(Zorlamak=tecavüz etmek) (Yaşananlar Aygün Hasanoğlu'nun "Ermeni Sendromu" kitabından alınmıştır.)
Kadınlara karşı ermeni vahşilikleri
"Dört yaşında kızıma sataştılar. Sonra biz kadınları Hankendi'nde(Bir şehir) ermeni ordusu olan yere götürdüler, çırıp çıplak soyundurdular. Hepimizi zorladılar, sonra yere atıp sürüklediler..." 20 Yaşında bir kızın söylediklerinden : Bizi Pircamal, Tövle köylerinde sakladılar. Annemin-babamın gözleri önünde beni, 15 yaşında ortanca kız kardeşimi ve 9 yaşında küçük kız kardeşimi defalarca zorladılar. Sigara içip bedenimizde söndürdüler. Yaşlılar, gençler sırayla biz kadınları zorladılar. Saçlarımızdan tutup sürüklediler... Beni Askeran(Bir şehir) milis şubesine getirdiler, orada çocuklarımın gözleri önünde beni döverek defalarca zorladılar... Damarıma iğne vurdular, kendimde değildim. Beni sırayla zorladılar, sonra köpekle alakaya girmeye mecbur ettiler... Orada 13-14 yaşında kızlarımızı gözümüzün önünde zorladılar. Onları sesleri hâlâ kulağımdan gitmiyor... Esir olan kadınların küçük çocuklarını alıp, gözlerimizin önünde göğe fırlatıp tüfeğin süngüsüne geçirdiler... Hankendi'nde çocuk parkında 12-13 yaşlarında kızları zorladılar. Kızlardan birinin annesi dayanamayıp kendini kendirle boğup öldürdü. Bir kızı soyundurup dans ettirmiş, sonra zorlamıştılar. Ertesi gün o kız sabanı karnına sokarak intihar etti. 200'den fazla çocuk, karı-kocalarla birlikte Askeran şehrinin, milis idaresinin bodrumunda saklanırdım. Hepimizi tüfek dipçiği, tekme ve yumrukla dövdüler. Genç kızların, gelinlerin başlarını duvara vurarak şuursuz halde sürükleyip götürdüler... Odalardan birinde 4-5 yaşında bir kızcağız yatıyordu, onun gözlerinde savaşın bütün dehşetini, azabını gördüm. Onu zorlamıştılar... Hankendi'nde ermeni askerleri olan kışlada 8 kızı ve beni sıraya koyup zorladılar, sonra çıplak hâlde jop ile dövdüler. Sonra bizi Askeran milis şubesine götürdüler, yine dövüp zorlamaya başladılar... "Bu dehşetten sonra hâlâ kendime gelemiyorum. Hayat benim için o kadar iğrenç görünüyor ki, yaşamak istemiyorum!" Bunları diyen kızın güzel yüzünde çizik, darbe izleri açıkça görünüyordu. En dehşetlisi gözlerindeki ifadeydi, adam bu bakışlara dayanamıyordu... Bütün bunlardan sonra ermenileri bağışlamak olur mu? Ermenilerle dostluk, kardeşlik etmek, ilişki kurmak, samimi olmak, diplomatik anlaşmalar yapmak, bir yerde film çekip konser vermek, bir ortama oturup fotoğraf çekilmek olur mu?! Yakınlarımızın düğünlerinde kol kola oynamak, meydanlarda konserler, televizyonlarda şovlar düzenlemek, gülmek, şenlenmek olur mu?! Olmaz! Bir müddet gülmeyi yadırgalamıyız! Umarım, galip geldikten, intikamımızı aldıktan sonra tekrardan güleriz. Şimdi ise yalnızca intikam hakkında düşünmeliyiz! Düşman kanı ile alınacak intikama hazır olun! İntikama başlayın!
KARADAĞ
Hocalı Faciası, okuyun ve bilin!
(Zorlamak=tecavüz etmek) (Yaşananlar Aygün Hasanoğlu'nun "Ermeni Sendromu" kitabından alınmıştır.)
Kadınlara karşı ermeni vahşilikleri
"Dört yaşında kızıma sataştılar. Sonra biz kadınları Hankendi'nde(Bir şehir) ermeni ordusu olan yere götürdüler, çırıp çıplak soyundurdular. Hepimizi zorladılar, sonra yere atıp sürüklediler..." 20 Yaşında bir kızın söylediklerinden : Bizi Pircamal, Tövle köylerinde sakladılar. Annemin-babamın gözleri önünde beni, 15 yaşında ortanca kız kardeşimi ve 9 yaşında küçük kız kardeşimi defalarca zorladılar. Sigara içip bedenimizde söndürdüler. Yaşlılar, gençler sırayla biz kadınları zorladılar. Saçlarımızdan tutup sürüklediler... Beni Askeran(Bir şehir) milis şubesine getirdiler, orada çocuklarımın gözleri önünde beni döverek defalarca zorladılar... Damarıma iğne vurdular, kendimde değildim. Beni sırayla zorladılar, sonra köpekle alakaya girmeye mecbur ettiler... Orada 13-14 yaşında kızlarımızı gözümüzün önünde zorladılar. Onları sesleri hâlâ kulağımdan gitmiyor... Esir olan kadınların küçük çocuklarını alıp, gözlerimizin önünde göğe fırlatıp tüfeğin süngüsüne geçirdiler... Hankendi'nde çocuk parkında 12-13 yaşlarında kızları zorladılar. Kızlardan birinin annesi dayanamayıp kendini kendirle boğup öldürdü. Bir kızı soyundurup dans ettirmiş, sonra zorlamıştılar. Ertesi gün o kız sabanı karnına sokarak intihar etti. 200'den fazla çocuk, karı-kocalarla birlikte Askeran şehrinin, milis idaresinin bodrumunda saklanırdım. Hepimizi tüfek dipçiği, tekme ve yumrukla dövdüler. Genç kızların, gelinlerin başlarını duvara vurarak şuursuz halde sürükleyip götürdüler... Odalardan birinde 4-5 yaşında bir kızcağız yatıyordu, onun gözlerinde savaşın bütün dehşetini, azabını gördüm. Onu zorlamıştılar... Hankendi'nde ermeni askerleri olan kışlada 8 kızı ve beni sıraya koyup zorladılar, sonra çıplak hâlde jop ile dövdüler. Sonra bizi Askeran milis şubesine götürdüler, yine dövüp zorlamaya başladılar... "Bu dehşetten sonra hâlâ kendime gelemiyorum. Hayat benim için o kadar iğrenç görünüyor ki, yaşamak istemiyorum!" Bunları diyen kızın güzel yüzünde çizik, darbe izleri açıkça görünüyordu. En dehşetlisi gözlerindeki ifadeydi, adam bu bakışlara dayanamıyordu... Bütün bunlardan sonra ermenileri bağışlamak olur mu? Ermenilerle dostluk, kardeşlik etmek, ilişki kurmak, samimi olmak, diplomatik anlaşmalar yapmak, bir yerde film çekip konser vermek, bir ortama oturup fotoğraf çekilmek olur mu?! Yakınlarımızın düğünlerinde kol kola oynamak, meydanlarda konserler, televizyonlarda şovlar düzenlemek, gülmek, şenlenmek olur mu?! Olmaz! Bir müddet gülmeyi yadırgalamıyız! Umarım, galip geldikten, intikamımızı aldıktan sonra tekrardan güleriz. Şimdi ise yalnızca intikam hakkında düşünmeliyiz! Düşman kanı ile alınacak intikama hazır olun! İntikama başlayın!
KARADAĞ
1 yorum:
Yorum Gönder